Ik begon het neuro-affectieve traject midden in mijn burn-out. Dit traject liet me inzien dat ik me het prettigst voelde in de hyperalerte en actieve staat, waarin ik veel tijd doorbracht – wat uiteindelijk leidde tot de burn-out. Deze staat was namelijk vertrouwd voor mij. De depressieve staat wilde ik vermijden, en de ontspannende staat was voor mij juist onbekend, omdat ik dat gelijk associeerde met luiheid en het gevoel dat er dan niets gebeurde. Het traject heeft me geleerd dat ontspannen en uitrusten ook een vorm van productiviteit zijn. Daarnaast realiseerde ik mij dat ik mijn grenzen altijd wel had gevoeld, maar dat ik er nooit naar handelde; ik negeerde dat gevoel. Sinds ik dat niet meer doe, voel ik mijn grenzen beter en kan ik er gemakkelijker naar handelen. Het heeft me geholpen om weer als mezelf te leven.